Op weg!

9 juli 2012

Na een vrolijk afscheidsfeestje waar alle flessen roze champagne en alle flessen Accacia van
VandenBeld doorheen gaan, is het tijd om te gaan. Ik neem de sterrenweg, naar Santiago de Compostella. Als ik om half 2 op de fiets stap begint het juist te regenen, alsof ik aan het begin van deze tocht met wijwater word gezegend. Zo met bepakking ben ik meteen ben ik een reiziger. Een vader en dochter die zwemmen in het kanaal zwaaien me uitbundig uit. Onder viaducten schuilen fietsers, een echtpaar wacht met een groot stuk plastic boven hun hoofd tot het droog is, maar voor de reiziger hoeft er nu niet meer geschuild te worden. Welk weer het ook is, het is het juiste weer voor deze tocht. Tot aan de Lek is het nog hetzelfde rondje dat Candace en ik zaterdag fietsten. De pont over de Lek vaart speciaal voor mij, het is uitgestorven. Als ik de Lekdijk verlaat ben ik echt op weg. Alles is puur Hollands, het platte groene land, de rechte sloten met gele dotters, de schapen, koeien en ganzen, de boerderijen, de dijkhuizen, de donkere wolken. Ik herken de weg van 5 jaar geleden, wonderlijk hoe zo’n weg zich in je kan nestelen. Waar ik vandaag voor het eerst zie wat voor grappig kerkje er bij Nieuwegein staat, het rondje dat ik eindeloos fiets, herinner ik me nog voor een bocht de details van de weg die ik nu fiets. Bij Brakel neem ik de pont over de Waal. De Waal lonkt naar de wolken, de aken ploegen het water. Ook de pont bij Nederhemert vaart speciaal voor mij. Al sinds 1480 vaart hier een veer, om de tol die Heusden hief te ontlopen. Het heeft Heusden haar rijkdom gekost. De veerman en ik praten tot er aan de overkant iemand over wil. In Heusden is mijn opa geboren. Over de dijk fiets ik naar Vlijmen, waar mijn oma woonde. Misschien fiets ik langs het veldje waar mijn opa een liedje floot, en mijn oma voor hem viel. Na de vierde pont ben ik al bijna in Den Bosch. Het fietsen is heerlijk. Hoe meer kilometers verglijden, hoe makkelijker het gaat. Het namiddaglicht laat het water schitteren, het is stil. De bomen langs de smalle wegen leunen achterover, niet bestand tegen de wind. In Den Bosch eet ik op de markt, en besluit dan maar door te fietsen. Zo ver is Veldhoven niet meer, waar een bed wacht. De avond is prachtig. Het licht dempt langzaam en maakt alles zachter, ook het geluid, behalve dat van de kwetterende vogels. In Brabant is er niemand die je niet vriendelijk aankijkt en groet. Langs het kanaal waar ik vroeger fietste is het uitgestorven, op de honderden konijnen na die druk zijn met het oversteken van het pad, af en toe in verwarring gebracht door de fietser. Precies als de schemer valt ben ik bij mijn ouderlijk huis. Mijn vader groet vriendelijk de vreemde die met fiets binnenkomt, tot hij mij verbaasd herkent, een dag eerder dan afgesproken. De bestemming zo ver weg zorgt ervoor dat er onderweg geen vaste bestemmingen hoeven zijn. Uiteindelijk kom ik daar wel, de dagen mogen verlopen zoals ze komen. Deze eerste dag was een heerlijk begin.

Statistieken:
Utrecht – Veldhoven
Afstand: 122,44 km
gemiddelde snelheid: 18,6 km/u
Maximum snelheid: 36,8 km/u
Fietstijd: 6:58 u
Totale afstand: 122,44 km